سید محمد علوی ۱۸ تیر ۱۳۹۸
امروز صبح بعد از مدت ها فرصت کردم گشتی در توییتر بزنم؛ در کل توییتر رو بیشتر از بقیه شبکه های اجتماعی می پسندم و غبطه می خورم به قلم بسیاری از دوستان که ساده، صریح و گزیده حرف می‌زنند.
در هنگام بالا و پایین کردن توییت ها، پست وفا کمالیان عزیز، نظرم را به خود جلب کرد؛ او انسان به تمام معنا و مشاور و استاد خبره ای در حوزه منابع انسانیه؛
لینک این رشته توییت رو ببینید حتما، اما قصدم از بازنشر این پست، اتفاقی بود که همین امروز، در همین ارتباط برای من هم افتاد و صحبت از شرح وظایف شد!
در بخشی از جلسه امروز در اتاق مدیرعامل، اشاره ای به موضوع کردم و خواستم به جای شناسایی وظایف، نقش مورد انتظار تعریف بشه و کارها پیش بره؛ اما وقتی دغدغه های مدیریت رو شنیدم و با تجربیات قبلی خودم مقابسه کردم متوجه شدم حداقل الان چاره ای نیست و باید با وظیفه محوری شروع کرد.
صحبت رو ادامه دادیم در جلسه و در نهایت این فرصت هم فراهم شد تا در کنار انجام وظایف محوله، روی نقشم در سازمان هم فکر کنم و پیشنهادم رو به صورت «عملیاتی» ارائه بدم.
پیشنهادیه:
تعجیل در انجام کار درست، الزاما درست نیست!
- حرف درست، نگرش درست و اقدام درست رو باید در زمان درست (مناسب) کلید زد و اصطلاحا پاداری هم کرد تا به نتیجه برسه.
- اگه دغدغه توسعه فردی دارین، اگه نگران وضعیت سازمانتون هستین و اگه احساس می‌کنین می‌فهمین اما توجهی به فهمیدن‌هاتون نمیشه! پیشنهاد می‌کنم زود از کوره در نرین! بگردین راهش رو پیدا کنین. استراتژی خروج (رفتن از سازمان یا بی تفاوت شدن) باید آخرین گزینه‌تون باشه نه دومین گزینه!
شب آرام
